Afgelopen jaar was er een tastbaar vertrouwen aanwezig: in elkaar, in het ‘samen’ het hoofd bieden aan de coronacrisis: samen nadenken over situaties, bewoners en families informeren… Iedereen droeg zijn steentje bij, en al snel was er begrip voor de zaken die niet meer konden en waardering voor wat wel nog kon.

We zijn steeds de dialoog blijven aangaan, tussen collega’s, met bewoners, met families…, op elk moment en misschien nog meer toen corona ook ons WZC trof. Zorgen voor ‘de ander’, voor elkaar, kwam steeds op de eerste plaats. Daarvoor mochten we als team ook op veel dankbaarheid rekenen, zowel van de bewoners, als van mensen buiten de woonzorgcentra.