Toen corona uitbrak in een van onze woonzorgcentra, nam mijn roeping als verpleegkundige het meteen over. Het hele team ging ervoor en deed wat nodig was; ook al kenden we elkaar niet, we werkten samen en haalden daar veel kracht uit.

Dat is het mooiste wat mij bijblijft: doorheen het grote verdriet, de kracht van de mensen zien bloeien, zien binden. Mijn geloof in die kracht is enorm groot geworden.

Ondertussen werden we in de kliniek continu uitgedaagd om de zorg heruit te vinden, om ondanks de beperkingen die werden opgelegd door corona, onze patiënten te kunnen bereiken en hen de nodige zorg te kunnen aanbieden.

We gingen ‘out of the box’ denken, werkten een hybride aanbod uit met video-telefoonconferentie, en pasten ook onze (samen)werking aan binnen het netwerk en met onze partners.